Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες της ακακίας, πολλές από τις οποίες καλλιεργούνται για εμπορικούς σκοπούς, ενώ πολλές για διακοσμητικούς σκοπούς. Ας συζητήσουμε μερικά πιο ενδιαφέροντα γεγονότα της ακακίας.
Η ακακία είναι ένα γένος πολλών δέντρων και θάμνων που ανήκουν στην οικογένεια των Fabaceae. Τα φυτά αυτού του γένους παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως το λοβό με χυμό, τα φύλλα που φέρουν συνήθως μεγάλη ποσότητα τανινών και έχουν αγκάθια. Η λέξη ακακία προέρχεται από τη λέξη Ακάκια, που είναι το όνομα που δόθηκε από τον Έλληνα βοτανολόγο Pedanius Dioscorides. Το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη άκης, που σημαίνει αγκάθι. Αυτά τα δέντρα είναι επίσης γνωστά με πολλά άλλα ονόματα, όπως αγκάθια, μάχες, ακακία κίτρινου πυρετού, αγκάθια σφυρίγματος και ακακίες ομπρέλας. Ακολουθούν διάφορα γεγονότα σχετικά με αυτά τα δέντρα σχετικά με την προέλευση, τους τύπους και τις χρήσεις τους.
Προέλευση
Το δέντρο ακακίας είναι εγγενές στην Αυστραλία και θεωρείται ευρέως ότι ο σπόρος του εισήχθη για πρώτη φορά στην Ευρώπη το 1601, από βοτανολόγο στον Henri IV, του οποίου το βιβλίο Histoire des Plantes το 1620 δημοσιεύτηκε από τον γιο του Βεσπασιανό, ο οποίος το μεγάλωσε στο Jardin des Plantes το 1635. Αυτό το δέντρο παρατηρήθηκε να στέκεται δίπλα στον Sir William Watson όταν εξέτασε τα ερείπια του κήπου του Tradescant το έτος 1749.
Λαογραφία
Οι συστάδες φωτεινών κίτρινων ανθών του δέντρου ακακίας χρησιμοποιούνται ως συμβολισμός των αυστραλιανών αυτόχθονων. Οι αυτόχθονες χρησιμοποιούν ένα ανθισμένο κλαδί της ακακίας για να το προσφέρουν στην κυρία της επιλογής τους ως δήλωση της αγάπης τους.
Τύποι
Υπάρχουν πολλοί τύποι δέντρων ακακίας. Αυτά τα δέντρα ανήκουν στη μεγάλη οικογένεια Fabaceae της φυλής μπιζελιού και φασολιών. Ωστόσο, τα άνθη του Robinia σε σχήμα μπιζελιού είναι γενικά λευκού χρώματος και μπορούν να παρατηρηθούν ως μικρά, πολλαπλά στυλιζαρισμένα, κίτρινα, λουλούδια σαν μπουκάλι στο πραγματικό δέντρο ακακίας, εξ ου και η λευκή ακακία. Οι λοβοί των δέντρων ρομπίνιας είναι επίπεδες και επιπλωμένες με προεξέχουσα φλάντζα. Το είδος που είναι γνωστό ως ψεύτικη ακακία διακρίνεται από τα άνθη του που είναι αρωματικά, γενικά λευκού χρώματος και κρέμονται σε χαλαρά σμήνη. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι παρόμοια με το δέντρο laburnum.
Μερικές από τις αληθινές ακακίες έχουν αγκάθια, αλλά είναι κούφια από τις φυλές μυρμηγκιών που προστατεύουν τον θάμνο από φυτοφάγα ζώα. Η αφρικανική ακακία έχει προσαρμοστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εμποδίζει τα ζώα να τρώνε τα φύλλα της. Οι προσαρμογές δείχνουν ότι το δέντρο έχει μακριά και κοφτερά αγκάθια και συμβιωτική σχέση με τα μυρμήγκια. Αυτά τα μυρμήγκια ζουν μέσα στα αγκάθια της ακακίας, τα οποία κοιμούνται, και τρέφονται με το νέκταρ που παράγεται από το δέντρο. Εάν ένα ζώο παίρνει λίγο από τα φύλλα, θα θυμώσει επίσης τα τσιμπούρια. Αυτά τα δέντρα έχουν επίσης σχήμα θόλου λόγω καμηλοπάρδαλων που βόσκουν στην κορυφή του δέντρου.
Διάφορες χρήσεις
Η ακακία έχει εκτιμηθεί ως ξυλεία στις ΗΠΑ, ειδικά στη Βιρτζίνια και τη Νέα Αγγλία. Το ξύλο του χρησιμοποιείται για ναυπήγηση, καθώς είναι σκληρό, ανθεκτικό, ανθεκτικό και ανελαστικό. Χρησιμοποιείται επίσης για καύσιμα, ακόμη και καλλιεργείται για την πράσινη χορτονομή του για βοοειδή. Ο William Cobbett καλλιέργησε αυτά τα δέντρα σε μεγάλη κλίμακα για να αντικαταστήσει τη χρήση σκληρών δέντρων. Έδωσε τη διάδοση στο δέντρο αποκαλώντας το Locust και έλαβε μια τεράστια πώληση σε τιμή που ήταν έξι φορές μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη αγοραία αξία του. Σήμερα το δέντρο χρησιμοποιείται στη ναυπηγική βιομηχανία, για γεωργικούς σκοπούς και για την κατασκευή επίπλων και παιχνιδιών. Αυτό το ξύλο είναι βαρύτερο, σκληρότερο, σκληρότερο και πιο άκαμπτο από το αγγλικό ξύλο βελανιδιάς. Οι καλές ιδιότητες αυτής της ξυλείας είναι γνωστές στην Αμερική ως η κόκκινη ακρίδα. Στο Σαν Ντομίνγκο, τα άνθη του χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενός πολύ καλού λικέρ.
Αυξανόμενη ακακία
Το δέντρο μπορεί να καλλιεργηθεί χρησιμοποιώντας τους σπόρους, από την κοπή ή με την τεχνική εμβολιασμού. Προτιμά ένα έδαφος που δεν είναι πολύ υγρό. Αν και αυτό το δέντρο μεγαλώνει γρήγορα, είναι βραχύβιο. Η ποιότητα της ξυλείας ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του εδάφους στο οποίο μεγαλώνει. Μπορεί να φτάσει σε ύψος 70 πόδια και διάμετρο 3 πόδια. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες της ακακίας που καλλιεργούνται για διακοσμητικούς σκοπούς.
Σήμερα, τα έπιπλα ακακίας είναι πολύ δημοφιλή και μπορεί κανείς να βρει πολλά είδη που κατασκευάζονται χρησιμοποιώντας την ξυλεία. Επίσης, μπορεί κανείς να δει τα διακοσμητικά κίτρινα ανθισμένα δέντρα της ακακίας.
